Τα Άνω Μούσουρα ή Μούσουρα είναι ορεινό χωριό του νομού Αιτωλοακαρνανίας υψόμ. 583 μέτρα , Ο τροπαιούχος νομπελίστας μας Γ. Σεφέρης, κατά την παραλαβή του βραβείου Νόμπελ λογοτεχνίας, το 1963, στην καθιερωμένη ομιλία, έδωσε έναν εξαίσιο ορισμό της πατρίδας μας. «Ανήκω» έλεγε, «σε μια μικρή χώρα. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στην Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τους αγώνες του λαού του, τη θάλασσα και το φως του ήλιου» - .
Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014
ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΑ ΜΟΥΣΟΥΡΑ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ - ΑΙΤΩΛΙΚΟ - ΟΡΝΙΑ ΣΤΟ ΚΘΑΡΑΚΙ - ΣΤΑΧΤΙΑΣ - ΣΥΒΙΣΤΑ - ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ - ΠΑΛΙΟΧΩΡΙ - ΠΑΛΙΟΤΑΡΑΤΣΑ - ΔΙΑΣΕΛΑ - ΒΟΥΛΙΜΟΥ - ΚΕΦΑ - ΨΙΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ - ΚΑΤΟΧΗ - ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑ ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ - ΠΑΛΑΜΟΝΙΔΑ - ΑΥΓ 2014
Αναρτήθηκε από
Το σπίτι που γεννήθηκα, ίδιο στην ίδια στράτα στα μάτια μου όλο υψώνεται και μ' όλα του τα νιάτα. - Κωστή Παλαμά
στις
10:00 μ.μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
ΒΙΝΤΕΟ ΑΝΩ ΕΛΛΗΝΙΚΑ - ΣΥΒΙΣΤΑ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΑΥΓ 2014 ΛΗΨΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΧΤΙΑ ΜΟΥΣΟΥΡΩΝ
Αναρτήθηκε από
Το σπίτι που γεννήθηκα, ίδιο στην ίδια στράτα στα μάτια μου όλο υψώνεται και μ' όλα του τα νιάτα. - Κωστή Παλαμά
στις
12:53 μ.μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΙΕΡΑΣ ΠΟΛΕΩΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΑΥΓ 2014 - ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ - Ναοί στο σχήμα τ' τουρανού Μίκης Θεοδωράκης - Οδυσσέας Ελύτης Ορχηστρικό- Ναοί στο σχήμα του ουρανού και κορίτσια ωραία με το σταφύλι στα δόντια που μας πρέπατε! Πουλιά το βάρος της καρδιάς μας ψηλά μηδενίζοντας και πολύ γαλάζιο που αγαπήσαμε! Φύγανε φύγανε ο Ιούλιος με το φωτεινό πουκάμισο και ο Αύγουστος ο πέτρινος με τα μικρά του ανώμαλα σκαλιά. Φύγανε φύγανε και βαθιά κάτω απ' το χώμα συννέφιασε ανεβάζοντας χαλίκι μαύρο και βροντές, η οργή των νεκρών και αργά στον άνεμο τρίζοντας εγυρίσανε πάλι με το στήθος μπροστά φοβερά των βράχων τ' αγάλματα - Lyrics: Odysseas Elitis Music: Mikis Theodorakis Temples in the shape of the sky and beautiful girls with the grape in their teeth, you were right for us! Birds on high lifting the heaviness of our heart the deep azure that we loved! They are gone, they are gone. July with the bright shirt and stony August with its small uneven steps They are gone, they are gone and deep beneath the earth clouds gathered, throwing up black gravel and thunder, the rage of the dead and slowly moaning in the wind they came back with their chests thrust out fearsome statues of rock.
Αναρτήθηκε από
Το σπίτι που γεννήθηκα, ίδιο στην ίδια στράτα στα μάτια μου όλο υψώνεται και μ' όλα του τα νιάτα. - Κωστή Παλαμά
στις
2:00 π.μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)