KATΩ ΜΟΥΣΟΥΡΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΦΕΒ 2012 - ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ - Ναοί στο σχήμα τ' ουρανού - Ναοί στο σχήμα του ουρανού και κορίτσια ωραία με το σταφύλι στα δόντια που μας πρέπατε! Πουλιά το βάρος της καρδιάς μας ψηλά μηδενίζοντας και πολύ γαλάζιο που αγαπήσαμε! Φύγανε φύγανε ο Ιούλιος με το φωτεινό πουκάμισο και ο Αύγουστος ο πέτρινος με τα μικρά του ανώμαλα σκαλιά. Φύγανε φύγανε και βαθιά κάτω απ' το χώμα συννέφιασε ανεβάζοντας χαλίκι μαύρο και βροντές, η οργή των νεκρών και αργά στον άνεμο τρίζοντας εγυρίσανε πάλι με το στήθος μπροστά φοβερά των βράχων τ' αγάλματα

Τραγούδι βασισμένο στην γνωστή παραλαγή του "άρρωστου ναύτη" - ΨΑΡΑΝΤΩΝΗΣ @ ΤΡΕΙΣ ΚΑΛΟΓΗΡΟΙ ΚΡΗΤΙΚΟΙ - ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ - HD

ΔΗΜΟΤΙΚΟ - Ξενιτεμένο μου πουλί και παραπονεμένο - μωρέ ξένε μου - η ξενιτιά σε χαίρεται κι εγω 'χω τον καημό σου. Tι να σου στείλω ξένε μου ν'αυτού στα ξένα πού 'σαι μωρέ ξένε μου, ν' αυτού στα ξένα πού 'σαι; Σου στέλνω μήλο, σέπεται, κυδώνι μαραγκιάζει, σου στέλνω μοσχοστάφυλο, στο δρόμο σταφιδιάζει. Σου στέλνω και το δάκρυ μου σ' ένα φτενό μαντήλι, το δάκρυ μου 'ναι καφτερό και καίει το μαντήλι. - ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟ ΜΟΥ ΠΟΥΛΙ - ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΕΛΛΗ ΚΟΣΜΑ - ΚΛΑΡΙΝΟ ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ - ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΑ ΜΟΥΣΟΥΡΑ ΜΕΣΟΛΟΓΙΟΥ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΦΕΒ 2012..

Ευανθία Κασσαβέτη - Λούρου (~1875- 4 Ιουλίου 1970) ήταν Ελληνίδα ζωγράφος

Γεννήθηκε το 1875 περίπου στην Αράχοβα της Ναυπακτίας και πέθανε στην Αθήνα (Ζωγράφου) την 4η Ιουλίου 1970. Έζησε κυρίως στο Μεσολόγγι, Πάτρα, Αθήνα. Επιδόθηκε στη ζωγραφική με ιδιαίτερη ένταση από το 1956 και μετά. Ήταν αυτοδίδακτη και η τεχνοτροπία της την εντάσσει στην κατηγορία των "ναΐφ" ζωγράφων. Πηγές έμπνευσής της είναι: ο καθημερινός σκληρός αγώνας των καπνοπαραγωγών στο χωριό του συζύγου της Κώστα Κασσαβέτη, τα Μούσουρα Μεσολογγίου, η φύση και οι ασχολίες των ανθρώπων του χωριού της και του Μεσολογγίου. Έχει μετάσχει σε πανελλήνιες εκθέσεις ζωγραφικής και έχει εκθέσει δύο φορές έργα της στην αίθουσα "Ζυγός

Λευτεριά στους ανέμους ζητάω έχω πάψει να είμαι θνητός - ΗΛΙΟΣ - ΘΕΟΣ@ ΗΛΙΑΣ ΠΙΤΕΡΗΣ - HD - Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω έχω φίλο τον Ήλιο-Θεό με του αγέρα το νέκταρ μεθάω αγκαλιάζω και γη κι ουρανό. Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι στο Αιγαίο να δίνω φιλιά. Λευτεριά στους ανέμους ζητάω έχω πάψει να είμαι θνητός ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω δίχως σώμα χρυσός αετός. Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι στο Αιγαίο να δίνω φιλιά. Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω έχω φίλο τον Ήλιο-Θεό με του αγέρα το νέκταρ μεθάω αγκαλιάζω και γη κι ουρανό -